Ενας γρήγορος χρηματιστής

Οι περισσότεροι μεγαλώνουν με το όνειρο να γίνουν ποδοσφαιριστές. Και καταλήγουν να κάνουν κάτι άσχετο. Ελλείψει ταλέντου. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι –λίγοι είναι οι αλήθεια– που βλέπουν το μέλλον τους ως χρηματιστές, αλλά η μοίρα τούς προορίζει για διαφορετικό ρόλο. Ενας από αυτούς είναι ο Ντένις Ρόμενταλ.

Ο μεταγραφικός στόχος Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Οικογενειάρχης, πεισματάρης, ταπεινός και πάνω απ’ όλα γρήγορος. Οχι τόσο γρήγορος για να τρέχει τα 100 μέτρα σε 10,2 δευτερόλεπτα, όπως λέει η σχετική φήμη, μα και τα 11 δευτερόλεπτα που είναι το ρεκόρ του αρκούν για να κάνουν τους αμυντικούς να τον... κυνηγούν.

Η καλή επιρροή

Ο Ρόμενταλ μεγαλώνει στα προάστια της Κοπεγχάγης. Παίζει χάντμπολ, τένις και μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στη μητέρα του και κυρίως τη γιαγιά του που τον ανατρέφει. Με αρχές, αλλά δίχως τις συγκινήσεις που επιζητάει ένα πιτσιρίκι. Διότι, όσο καλή και αν είναι η συναναστροφή με ηλικιωμένους ανθρώπους, μια βόλτα για παγωτό και πάλι πίσω στο σπίτι δεν είναι αυτό που θέλει ένα μικρό παιδί.

Ετσι, ο Ρόμενταλ το ρίχνει στο διάβασμα. Με κλίση στα οικονομικά και όνειρο να κάνει καριέρα ως χρηματιστής. Πού και πού βρίσκει τον χρόνο να παρακολουθεί τον αγαπημένο του παίκτη Μίκαελ Λάουντρουπ με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα και να παίζει λίγο μπάλα με τους φίλους του. Στα 17 του ένας από τους κολλητούς του τον πιέζει να γραφτεί στην τοπική Λίνγκμπι.
Δέχεται με διστακτικότητα.

Γίνεται μέλος της ομάδας U-18 μέχρι που ο προπονητής της πρώτης ομάδας τον βλέπει και του ζητάει να γυμναστεί με τους άνδρες. Ξεχωρίζει και σε δύο μέρες υπογράφει το πρώτο του συμβόλαιο. Σε μόλις εννιά μήνες, το 1997, είναι ήδη στην Αϊντχόφεν. Προσωπική επιλογή του τεχνικού διευθυντή Φρανκ Αρνεσεν. Οι Ολλανδοί δυσκολεύονται να δεχτούν ότι ξεκίνησε τη μπάλα στα 17 κι όμως, έχει τις τεχνικές αρετές που άλλοι χρειάζονται 5-6 χρόνια σε καλές ακαδημίες για να αποκτήσουν.

Η εκτόξευση

Επειτα από ένα μικρό «αγροτικό» στη Βάαλβαϊκ μονιμοποιείται στην ομάδα της Φίλιπς και δύσκολα βγαίνει από την 11άδα. Η ζωή του αλλάζει. Μπαίνει σε αυτή η Γουέντι. Η διασημότητα δεν αλλοιώνει τον χαρακτήρα του. Μια βραδιά Τσάμπιονς Λιγκ διαλύει τον Κόλο Τουρέ και την υπόλοιπη άμυνα της Αρσεναλ και ο κόσμος μοιάζει να απλώνεται στα πόδια του. Προτάσεις έρχονται από παντού, αλλά εκείνος ανανεώνει το συμβόλαιό του με την Aϊντχόφεν. «Νιώθω ότι έχω ακόμα πράγματα να μάθω εδώ», λέει.

Το 2004 έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Νιώθει να βρίσκεται σε τέλμα στην Ολλανδία. «Εδώ όλοι παίζουν το ίδιο, είναι βαρετά», υποστηρίζει, μολονότι κατά δήλωσή του νιώθει περισσότερο Ολλανδός παρά Δανός. Ο δεύτερος λόγος που τον ωθεί σε αποχώρηση είναι ο τρόπος σκέψης των Ολλανδών. «Εχουν μονίμως αρνητική σκέψη», επισημαίνει και συμπληρώνει: «Μιλούν μόνο για τις λάθος σέντρες. Δεν βλέπουν τις σωστές». Καλό θα ήταν πριν (και αν) έρθει στα μέρη μας, να τον ενημερώσουν πως εδώ είναι χειρότερα.

Πρώτα παντρεύεται τη Γουέντι με κουμπάρο τον συμπατριώτη και συμπαίκτη του Κάσπερ Μπόγκελουντ και μετά αναζητάει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Ενα χρόνο προτού λήξει το συμβόλαιό του, έτσι ώστε «να πάρει και η Αϊντχόφεν ένα κομμάτι της πίτας». Ως ευχαριστώ για τα έξι χρόνια που μένει εκεί.

Πάνω απ’ όλα η οικογένεια

Επιλέγει Αγγλία για λόγους οικογενειακής γαλήνης. Απορρίπτει την προοπτική της Ισπανίας και της Ιταλίας, διότι εκεί οι παίκτες περνούν τον περισσότερο χρόνο κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. Και δεν θέλει να σπαταλήσει τη ζωή του έτσι. Υπογράφει στην Τσάρλτον. Γιατί θέλει να παίζει. Η προσαρμογή του στο Λονδίνο είναι δύσκολη, αφού δεν μπορεί να συμβιβαστεί με την κίνηση.

Μια μέρα τον καλεί ο συμπατριώτης του Κλάους Γένσεν για καφέ και κάνει τρεις ώρες να πάει από τη μια μεριά της πόλης στην άλλη! Στην Αγγλία απολαμβάνει την κάθε στιγμή και συνεχίζει να δουλεύει σκληρά. Γιατί θεωρεί πως κάθε μέρα μπορείς να κερδίσεις και κάτι. «Σου παίρνει δέκα λεπτά να κάνεις 50 σέντρες. Αν το κάνεις κάθε μέρα, σε 1-2 χρόνια θα είσαι σίγουρα καλύτερος».

«Ξέρω τι μπορώ να κάνω»

Μένει τρία στην Αγγλία προτού αποφασίσει να γυρίσει το 2007 πίσω. Στον Αγιαξ αυτή τη φορά. Παίρνει άλλο ένα πρωτάθλημα, το πέμπτο του, αλλά τη δεύτερή του σεζόν χάνει τη θέση του. Δίνεται δανεικός στη Ναϊμέγκεν. Επιστρέφει και την περασμένη σεζόν συμπληρώνει 28 συμμετοχές με έξι γκολ. Εστω και αν δεν είναι όσο εκρηκτικός ήταν. Το αναπληρώνει με την εμπειρία και την αυτογνωσία.

Το λέει ο ίδιος: «Είμαι γρήγορος. Αυτό είναι ένα από τα όπλα μου. Επίσης, είμαι αποφασισμένος να συνεχίζω ακόμα και όταν πέφτω. Ξέρω τι μπορώ να κάνω. Οταν αποτυγχάνω, θα δοκιμάσω ξανά μέχρι να πετύχω».