Το μπάσκετ σε νευρική κρίση

Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε! Η διοργανώτρια αρχή της Α1 μπάσκετ (ΕΣΑΚΕ) και οι επαγγελματίες καλαθοσφαιριστές (ΠΣΑΚ) τσακώνονται σαν τα κοκόρια και αντί να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι για να συμβάλουν στη διάσωση του ταλαιπωρημένου πρωταθλήματος μπάσκετ, ανταλλάσσουν πολεμικές ανακοινώσεις, που παραπέμπουν σε… Βιετνάμ παρά σε πολιτισμένη κοινωνία

Το σημερινό (7/7) ήταν ένα ακόμη επεισόδιο στις εχθροπραξίες, οι οποίες εν τέλει δεν αποσκοπούν πουθενά, αλλά βάζουν τρικλοποδιές σε ένα πρωτάθλημα, όπου δύο ομάδες (Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός) αποτελούν πρότυπο οργάνωσης και ανταγωνισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά πλην ελαχίστων υγιών εξαιρέσεων οι υπόλοιπες δεν γνωρίζουν αν θα δηλώσουν συμμετοχή την επόμενη χρονιά αναζητώντας προέδρους και οικονομικούς πόρους.

Πού εντοπίζεται, όμως, η διχογνωμία μεταξύ των δύο πλευρών; Ο ΠΣΑΚ κατηγόρησε τον ΕΣΑΚΕ ότι "προχωράει σε μονομερή και απαράδεκτη αλλαγή του εντύπου συμβολαίου με την οποία προσπαθεί να καταστήσει υποχρεωτική την πληρωμή της εφορίας από τους παίκτες, έστω και αν υπάρχει διαφορετική συμφωνία μεταξύ ομάδος και αθλητή".

Για να ακολουθήσει η απάντηση του προέδρου του ΕΣΑΚΕ Βασίλη Οικονομίδη, ο οποίος κατηγόρησε τους παίκτες ότι "η στοχοποίηση του προεδρείου, αναφορικά με αποφάσεις του ΔΣ του ΕΣΑΚΕ, αν δεν είναι επιπόλαιη είναι ιδιοτελής και εκ του πονηρού" και ότι "η σπουδή ανακοινώσεων τέτοιου ύφους, δημιουργεί σύγχυση και αποπροσανατολισμό, αναφορικά με τα προβλήματα του μπάσκετ". Τα οποία, όμως, αντί να εκλείπουν, πολλαπλασιάζονται…

Άλλα αντί άλλων

Είναι προφανές ότι πάνω στην ταραχή του (για λόγους που θα εξηγήσουμε πιο κάτω) ο ΠΣΑΚ άλλο εννοούσε και άλλο τελικά ανέφερε στην ανακοίνωσή του. Γιατί μόνο ένας ανόητος θα μπορούσε να αξιώσει –στη χειρότερη χρηματοπιστωτική κρίση που βιώνει η Ελλάδα στην Ιστορία της- να μην πληρώνει τα προβλεπόμενα στην Εφορία περιμένοντας να καταβάλουν τους φόρους άλλοι.

Και οι παίκτες ούτε ανόητοι είναι, ούτε εκτός πραγματικότητας. Ούτε θέλουν να αποκτήσουν την ταμπέλα του "φοροφυγά" σε μια κρίσιμη περίοδο για τη χώρα.

Σε τελική ανάλυση, αν οι ετήσιες αποδοχές ενός παίκτη είναι 2 εκατ. ευρώ, το Κράτος δεν ενδιαφέρεται για το ποιος θα πληρώσει την Εφορία, αν δηλαδή θα είναι ο παίκτης ή ο σύλλογος. Στο συγκεκριμένο συμβόλαιο ο φόρος θα είναι 1,6 εκατ. ευρώ, ο οποίος υπολογίζεται (είναι πια γνωστό και ξεκάθαρο εδώ και καιρό) επί των μεικτών αποδοχών.

Επομένως, είναι φαιδρό να τσακώνονται ο ΕΣΑΚΕ και ο ΠΣΑΚ για το ποιος θα καταβάλει ουσιαστικά την Εφορία. Το αν θα είναι ο παίκτης ή ο σύλλογος, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: 2 εκατ. ευρώ στην τσέπη του αθλητή, 1,6 εκατ. ευρώ ο ετήσιος φόρος με βάση τις νέες φορολογικές ρυθμίσεις.

Γιατί μεικτές και όχι καθαρές αποδοχές;

Εδώ έρχεται η απορία του ΠΣΑΚ: Και γιατί ο ΕΣΑΚΕ επιθυμεί να αναγράφονται οι μεικτές αποδοχές στα συμβόλαια των μελών του Συνδέσμου; Το επιχείρημα που ακούστηκε από διάφορους κύκλους, σύμφωνα με το οποίο μια μερίδα παικτών υπάρχει περίπτωση να υπογράφει π.χ. ένα συμβόλαιο ύψους 100.000 ευρώ καθαρά και να είναι στην πραγματικότητα μεικτά, καταρρίπτεται ως (επιεικώς) φαιδρό.

Εάν υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν διαβάζουν τι υπογράφουν, καλύτερα να σταματήσουν αυτό που κάνουν.

Και τότε γιατί στα συμβόλαια έχει τοποθετηθεί σφραγίδα, όπου αναγράφεται η φράση «μεικτές αποδοχές»; Αυτό είναι ένα ερώτημα που καλείται να απαντήσει η διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος, η οποία αντί να απαντά στις ανακοινώσεις του ΠΣΑΚ (το έκανε ο πρόεδρος Βασίλης Οικονομίδης από τη Βαρκελώνη), καλό θα ήταν να μην αποφασίζει και να διατάζει, αλλά να συζητεί πρώτα με την πλευρά των αθλητών και από κοινού να αναζητούν την καλύτερη λύση στα προβλήματά τους.