5-1 ΤΥΧΑΙΟ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ..!!!!

Οι Αμαρτίες της SUPERLEGUE πληρώνονται στην Ευρώπη


Δεν το συζητάω πως το να φεύγεις από τη Βαρκελώνη και το «Καμπ Νόου» με πέντε γκολ στο σακούλι (και με τον κίνδυνο να μαζέψεις ακόμη περισσότερα) είναι άκρως... ξενερωτικό.
Ακόμη κι όταν έχεις απέναντί σου την -μακράν της δεύτερης εδώ και δυόμισι χρόνια καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Είναι ωστόσο μερικά σημεία, ορισμένες λεπτομέρειες που θες, δεν θες, κάνουν τη διαφορά στην εικόνα και σε αυτό που περνάει μία ομάδα προς τα έξω.

Ο Παναθηναϊκός χθες (Τρίτη 14/9) παραδόθηκε... αμαχητί στην διαστημική Μπαρτσελόνα κι όλα έγιναν «παιχνιδάκι» για μία ομάδα που έχει μάθει να «ισοπεδώνει» τους αντιπάλους της ανεξαρτήτως ονομάτων, προδιαγραφών και ρόστερ.

Αυτό είναι ίσως και το σημείο που «χάλασε» περισσότερο ακόμη κι από το τελικό 5-1, τους φίλους του Παναθηναϊκού. Η «παράδοση» και η έλλειψη πάθους απέναντι σε μία ομάδα που δεν χαρίζει... κάστανο.

Αυτή η απλή... παρακολούθηση της εξέλιξης του αγώνα και τα «Βοήθα Παναγιά» που έβγαζαν τα πρόσωπα των «πρασίνων», όποτε άρχιζαν τα τριγωνάκια και τις «μπούκες» ο Μέσι, ο Ντάνι Αλβες, ο Βίγια, ο Πέδρο και οι λοιποί Καταλανοί.

Οι παίκτες του «τριφυλλιού» έμοιαζαν ώρες-ώρες μοιρολατρικοί και παραδομένοι, χωρίς διάθεση να το παλέψουν, να το πολεμήσουν και όπου πάει ρε αδερφέ? Μηδέν φάουλ, μηδέν «τσαμπουκάς», ένταση, πάθος (πλην των 2-3 δυνατών μαρκαρισμάτων που έκανε με το που μπήκε ο Καραγκούνης) και μία στάση «ε, τι να κάνουμε τώρα, αφού ούτως ή άλλως πάμε για... πολλά».

Απομακρύνσεις στο... Θεό, πάσες με τη μία στη λογική «να φύγει από πάνω μου η ρουφιάνα, να μην κάνω εγώ τη γκέλα...», ο Τζόρβας απελπισμένος από το ασφυκτικό πρέσινγκ και το μαρκάρισμα των παικτών της «Μπάρτσα» να ψάχνει όλη την ώρα τον Σισέ με βολέ μπας και περάσει η μπάλα τη μεσαία γραμμή και μία συνολική εικόνα που κάθε άλλο παρά σε? καμικάζι παρέπεμπε.

Οπως θα περίμεναν και οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Δεν λέω, το πιο πιθανό, ακόμη και αν οι «πράσινοι»... δάγκωναν χθες και το πάλευαν, ήταν να «γράψει» και πάλι ήττα στο «σβηστό» ο φωτεινός πίνακας, αφού η διαφορά ποιότητας της Μπαρτσελόνα, με τον υπόλοιπο... ποδοσφαιρικό πλανήτη είναι έτη φωτός.

Αλλά αυτή η εικόνα και η έλλειψη διάθεσης είναι που τα χαλάνε όλα. Μα όλα. Κι αυτό έβγαλε σαν «παράπονο» ο Νιόπλιας και στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει πως και ο ίδιος είναι άμοιρος ευθυνών...

Προσωπικά, στα όσα χρόνια παρακολουθώ ποδόσφαιρο, δεν έχω ξαναδεί ποτέ, μα ποτέ, τέτοια ομάδα, τέτοιο σύνολο, τέτοια μπάλα σαν κι αυτή που μας προσφέρει εδώ και τόσους μήνες η Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα. Κι αισθάνομαι πραγματικά τυχερός, που είχα την ευκαιρία να δω αυτό το ποδοσφαιρικό υπερθέαμα από κοντά, στο «σπίτι» των «μπλαουγκράνα».

Τον μεγάλο Άγιαξ του Κρόιφ του total football για το οποίο μας έχουν μιλήσει οι πατεράδες μας και οι πιο παλιοί στο επάγγελμα, δεν είχα την ευκαιρία λόγω ηλικίας (32αρης γαρ) να τον δω, πλην κάποιων στιγμιότυπων στην τηλεόραση.

Οπότε δεν μπορώ να ξέρω αν εκείνη η ομάδα ήταν ότι καλύτερο εμφανίστηκε ποτέ σε συλλογικό επίπεδο. Αυτό που ξέρω είναι ότι αυτή η Μπάρτσελόνα που «χαζεύουμε» εδώ και δυόμισι χρόνια, είναι ότι καλύτερο έχω δει ποτέ μου live.

Και δεν τίθεται η παραμικρή σύγκριση, ούτε με τον Άγιαξ των πιτσιρικάδων του Φαν Χάαλ, που έκανε το «μπαμ» στα μέσα της δεκαετίας του ’90, ούτε με την πολύ καλή και θεαματική Μάντσεστερ του σερ Άλεξ στα χρόνια που ακολούθησαν, ούτε με τη Γιουβέντους του Λίπι και του Ζιντάν, ούτε καν με τους «γκαλάκτικος» της Ρεάλ, που σάρωσαν τρία Τσάμπιονς Λιγκ σε διάστημα μίας πενταετίας.

Αυτή η ομάδα απλά δεν... υπάρχει, είναι μία εξωπραγματική «μηχανή» φάσεων και γκολ...

Το passing game, η κυκλοφορία της, οι εναλλαγές θέσεων, η ποιότητα, το ταλέντο, οι αυτοματισμού, τα τρίγωνα, όλα μα όλα τα στοιχεία της συνθέτουν ένα απίστευτο «κοκτέιλ» που απλά σε καθηλώνει...

Και είναι δεδομένο, πως ούτε ο Παναθηναϊκός, ούτε καμία άλλη ελληνική ομάδα μπορεί ή θα μπορούσε ποτέ να την κοντράρει και να την παίξει στα ίσα. Και δεν το λέω για να μπούμε σε διαδικασία σύγκρισης, του τι θα έκανε ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ αν ήταν το βράδυ της Τρίτης στη θέση του Παναθηναϊκού στο «Καμπ Νόου». Σε όλους ταρίφα θα έπεφτε? Διότι πολύ απλά, μιλάμε για κάτι απόλυτο, κάτι απλησίαστο για τα ελληνικά δεδομένα, που πολύ απλά δεν «παίζεται».

Η επόμενη μέρα από το «στραπάτσο» της Βαρκελώνης, σίγουρα εμπεριέχει στοιχεία προβληματισμού για τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν είναι και για να τα βάφει? μαύρα κανείς, επειδή έχασε με 5-1 από τη «Μπάρτσα». Εδώ, άλλες κι άλλες ομαδάρες, με τρομακτικά μπάτζετ, που παίζουν στα τοπ πρωταθλήματα της Ευρώπης, έχουν «μαζέψει» πολλά, μα πάρα πολλά γκολ, τους τελευταίους μήνες.

Δεν είδα καμία από αυτές τις ομάδες να βαράει? διάλυση επειδή συνετρίβη από τη Μπαρτσελόνα. Στη μπάλα άλλωστε όλα «παίζουν». Βάλτε τα κάτω λοιπόν και δείτε ενδεικτικά τι έχει κάνει η συγκεκριμένη ομάδα, σε Πριμέρα Ντιβιζιόν, Κύπελλο Ισπανίας και Τσάμπιονς Λιγκ από την ημέρα που ανέλαβε τις τύχες της, ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Και τσεκάρετε, πόσος κόσμος έχει «μαζέψει» από τεσσάρες και πάνω τόσο στο «Καμπ Νόου», όσο και στην έδρα του...